Dit artikel is onderdeel van het grotere dossier: 9/11. In dit artikel deel ik graag in het kort mijn persoonlijke ervaring van "de naweeën van 9/11" met je. Het betreft tevens de introductie tot het dossier.

Generatie Y

Ik kom uit generatie Y, een ‘Millenial’ opgegroeid in Nederland. Mijn jeugd was geweldig, ik genoot vele vrijheden en leefde uitbundig. Helaas, voelde ik mij toch ook gevangen – misschien wel het meest in mijn eigen, rebelse puberbrein. Ik had een soort afkeer tegen bevangende wetten en orde. Alhoewel ik nu ik ouder wordt - deze vorm van samenleving steeds meer begin te waarderen, vrees ik tegelijkertijd dat de teugels alleen maar worden aangetrokken. Ergens daar ligt een compromis. Soms heb ik het gevoel dat ik de enige ben die denkt dat wij, als Nederlandse bevolking in zijn geheel, hier aan het kortste eind trekken. Dat de machthebbende partijen (1%) machtiger worden over de rug van de rest (99%). Dus wilde ik hier mijn persoonlijke verhaal delen.

Op het moment dat we onze vrijheden dienen in te ruilen voor veiligheid, zullen we eindigen met geen van beiden.

Natuurlijk, het is goed om wetten en orde te hebben. Maar niet ten kosten van het meest kostbare: onze vrijheid. Het lijkt een tegenstrijdigheid, zullen we niet altijd een beetje vrijheid moeten inruilen voor veiligheid? Als het niet was voor politie, gevangenissen en rechters zouden we misschien wel terug zijn in het Wilde Westen.

Toch willen we niet leven in een politiestaat. En na 911 met de navolgende vigerende regelgeving, lijkt het erop dat de sterke hand van de regering steeds… baldadiger werd. Met name de manier waarop deze regelgeving verkocht werd door de pers, ingepakt met angst voor de vijand, leidde ertoe dat de bevolkingen in Amerika maar ook in Europa dit slikte als zoete koek. Door de vreselijke gebeurtenissen van 911 leek het zeer gerechtvaardigd. Terroristen waren de nieuwe vijand, welke nu niet meer alleen in woestijngrotten verbleven. Nee, iedereen kon verdacht zijn. Dus werd de overheid verwelkomd in de telefoonlijnen, computers en zelfs de huizen – zonder huiszoekingsbevel – onder het mom van (verdenking op) terrorisme. Privacy was kwijtgescholden, en bovendien kreeg de overheid en wetshandhavers de macht om nagenoeg alles te doen dat ze zelf maar rechtvaardig achten.

De beerput van 9/11, wat móet ik hiermee?

Er zijn mensen die een goed idee hebben van wat er gebeurt achter de schermen. Ze zijn misschien ook onderdeel van Generatie Y, op zoek naar waarheid vanuit hun zolderkamertjes. Voor deze mensen is dit dossier een comfortabele lezing, een herhalingscursus. 

Dan zijn er mensen die er geen aandacht aan wilden besteden. Ik kan me niet voorstellen dat deze mensen geen benul hadden van de merkwaardigheden in het verhaal uit The 911 Official Report of van de zeven landen die Amerika vervolgens heeft binnengevallen (Irak, Syrie, Libanon, Libie, Somalie en Sudan). Ik kan mij voorstellen dat deze mensen simpelweg ervoor kozen om te richten op andere zaken. En geef ze eens ongelijk, wat voor goeds is er te vinden als je deze beerput open trekt. En wat dan nog? De vijand lijkt z’n zin toch wel te krijgen.